Pectus excavatum is een Latijnse term die "uitgeholde borst" betekent. Mensen met deze aangeboren aandoening hebben een duidelijk verzonken borst. Een concaaf borstbeen of borstbeen kan bij de geboorte aanwezig zijn.
Het kan zich ook later ontwikkelen, meestal tijdens de adolescentie.
Andere veel voorkomende namen voor deze aandoening zijn:
- schoenmakersborst
- trechter borst
- ingevallen borst
De borst is uitgeholdmeest voorkomendeborstwandonregelmatigheid bij kinderen, volgens een artikel uit 2016 gepubliceerd in het tijdschrift Pediatric Annals. Dat meldt het journaal ookeen derde van de kinderen met een ingevallen borsteen familielid hebben met de aandoening.
Er is echter geen specifiek gen ontdekt dat een verzonken borst veroorzaakt. Artsen weten wel dat een verzonken borst optreedt als gevolg van een ontwikkelingsprobleem tijdens de zwangerschap.
Meestal beginnen de ribben ongeveer 35 dagen na de draagtijd te versmelten met het borstbeen. Bij mensen met een verzonken borst smelt hun borstbeen niet zoals verwacht, en ontwikkelen ze een verzonken borstbeeld.
Mannen ervaren ingevallen borst in een veel hoger tempo dan vrouwen.
Volgens een recent artikel in het tijdschrift Annals of Cardiothoracic Surgery,mannen zijn vier keer meer kansom een ingevallen borst te ervaren dan vrouwen. Wanneer vrouwen een ingevallen borst hebben, is deze meestal meer uitgesproken, meldt het tijdschriftartikel.
In ernstige gevallen kan de aandoening de werking van het hart en de longen verstoren. In milde gevallen kan een ingevallen borst problemen met het zelfbeeld veroorzaken. Sommige mensen met deze aandoening vermijden mogelijk activiteiten zoals zwemmen die het verbergen van de aandoening moeilijk maken.
Artsen kunnen meestal naar de borstwand kijken en zien dat deze verzonken is in plaats van recht of licht afgerond naar buiten.
Naast het fysieke uiterlijk van een persoon, kan een ingevallen borst andere symptomen in het lichaam veroorzaken, omdat de borstbeenderen op nabijgelegen organen drukken, zoals het hart en de longen. Sommige mensen met deze aandoening kunnen het volgende ervaren:
- abnormale hartritmes
- slechte inspanningscapaciteit
- kortademigheid
- onverklaarbare vermoeidheid
Een arts kan de ingevallen borst van een persoon meten en deze in de loop van de tijd volgen om te bepalen of het erger wordt.
Mensen met ernstige pectus excavatum kunnen kortademigheid en pijn op de borst ervaren. Een operatie kan nodig zijn om ongemak te verlichten en hart- en ademhalingsafwijkingen te voorkomen.
X-thoraxfoto's of CT-scans worden gebruikt om afbeeldingen van de interne structuren van de borstkas te maken. Deze scans helpen de ernst van de kromming te meten. De Haller-index is een gestandaardiseerde meting die wordt gebruikt om de ernst van de aandoening te berekenen.
De Haller-index wordt berekend door de breedte van de ribbenkast te delen door de afstand van het borstbeen tot de wervelkolom. Een normale index is ongeveer 2,5. Een index groter dan 3,25 wordt als ernstig genoeg beschouwd om chirurgische correctie te vereisen.
Als de kromming mild is, hoeft deze over het algemeen niet te worden behandeld.
Volgens een artikel uit 2016 komt naar schatting een verzonken borst voor1 op de 400 geboorten. Het tijdschrift merkt ook eennaar schatting 2,6 procent van de kinderen van 7 tot 14 jaarde aandoening hebben.
Meestal kan een arts zien of een kind bij de geboorte een ingevallen borst heeft. Sommige kinderen merken pas dat ze de aandoening hebben als ze in de adolescentie een groeispurt doormaken.
Symptomen van een ingevallen borst bij een baby zijn onder meer:
- grote, ronde buik
- schouders die licht afgerond leken
- licht hellende of naar beneden draaiende ribben
Sommige kinderen met pectus excavatum hebben ook andere medische aandoeningen of botafwijkingen. Voorbeelden zijn onder meer:
- scoliose
- Marfan-syndroom
- Polen syndroom
- Loeys-Dietz-syndroom
Artsen beschouwen een ingevallen borstkas als een progressieve aandoening.
Dit betekent dat naarmate een persoon ouder wordt, de diepte waarop zijn borst verzonken lijkt, kan toenemen. Hoewel een aanzienlijk aantal mensen met een ingevallen borst een operatie ondergaan om de aandoening op jonge leeftijd te herstellen, is het mogelijk dat een volwassene ook baat kan hebben bij een operatie.
Meestal wordt een operatie niet aanbevolen, tenzij een volwassene symptomen heeft, zoals kortademigheid of hartproblemen. Als ze deze symptomen wel hebben, kunnen ze met hun arts praten over mogelijke behandelingsstappen.
Verzonken borstbehandelingen zijn afhankelijk van hoe ernstig de borstholte van een persoon is. Als een persoon ademhalingsproblemen of hartproblemen heeft, zal de arts waarschijnlijk een operatie aanbevelen. Andere behandelingen omvatten oefeningen om de ademhaling en houding te verbeteren.
Sommige mensen kunnen ook baat hebben bij vacuümbeltherapie.
Bij dit type therapie gebruikt een persoon een speciale pomp die gedurende 30 minuten tot enkele uren tegen de borstwand wordt aangebracht. De pomp creëert negatieve druk op de borstkas die de borstwand omhoog kan brengen om de incidentie van een ingevallen borstkas te verminderen.
Een van de voordelen van vacuümbeltherapie is dat een persoon van bijna elke leeftijd het kan gebruiken. Het zal echter geen ernstigere gevallen van een diep ingevallen borstkas corrigeren.
Sommige mensen kunnen het niet gebruiken, inclusief degenen die:
- hart problemen
- bloedingsstoornissen
- musculoskeletale aandoeningen
Behandelingen ontwikkelen
Artsen evalueren een nieuwe techniek, de magnetische mini-mover-procedure. Bij deze experimentele procedure wordt een krachtige magneet in de borstwand geïmplanteerd. Aan de buitenkant van de borst is een tweede magneet bevestigd.
De magneten genereren voldoende kracht om het borstbeen en de ribben geleidelijk te hermodelleren, waardoor ze naar buiten worden gedwongen. De externe magneet wordt een voorgeschreven aantal uren per dag als beugel gedragen.
Bepaalde oefeningen, zoals diepe ademhalingsoefeningen en oefeningen die zijn ontworpen om de houding te verbeteren, kunnen mensen met een milde tot matige ingevallen borst helpen die geen operatie willen ondergaan. Deze benaderingen kunnen helpen hun symptomen te verminderen.
Voorbeelden van oefeningen voor ingevallen borst zijn:
- Uitbreidingen op de borst.Sta zo recht mogelijk en trek de schouders naar achteren. Haal diep en diep adem en houd deze 10 seconden vast. Adem uit en herhaal 20 keer.
- Rechttrekken van de rug.Vlecht vanuit een staande positie uw vingers achter uw hoofd. Trek de ellebogen iets verder naar achteren om de borst meer te openen. Buig iets naar voren op de heupen, met de nadruk op een rechte houding. Houd de positie maximaal 3 seconden vast en herhaal tot 25 keer.
Frequente lichamelijke activiteit, waaronder sporten, kan ook helpen. In goede conditie blijven kan iemand helpen zijn hart en longen te versterken, zodat de symptomen minder opvallen.
Sommige mensen kunnen ervoor kiezen om voor cosmetische doeleinden een operatie te ondergaan om hen te helpen zich minder zelfbewust te voelen over hun borst. Anderen kunnen gezondheidscomplicaties hebben door een ingevallen borst, zoals hart- of ademhalingsproblemen. Chirurgie kan hun symptomen vaak verbeteren.
Waar mogelijk raden artsen gewoonlijk aan te wachten tot nadat een adolescent zijn eerste grote groeispurt bij kinderen heeft doorstaan, die kan optreden tussen de 10 en 15 jaar.
Volgens een recent artikel is de gemiddelde leeftijd voor een persoon om een verzonken borstoperatie te ondergaan13,5 jaar oud.
Chirurgie kan invasief of minimaal invasief zijn en kan de volgende procedures omvatten.
De Ravitch-procedure
De Ravitch-procedure is een invasieve chirurgische techniek die eind jaren veertig werd ontwikkeld. De techniek omvat het openen van de borstholte met een brede horizontale incisie. Kleine stukjes ribkraakbeen worden verwijderd en het borstbeen wordt afgeplat.
Stutten of metalen staven kunnen worden geïmplanteerd om het veranderde kraakbeen en de botten op hun plaats te houden. Aan weerszijden van de incisie worden drains geplaatst en de incisie wordt weer aan elkaar gehecht. Stutten kunnen worden verwijderd, maar zijn bedoeld om voor onbepaalde tijd op hun plaats te blijven.
Complicaties zijn doorgaans minimaal en een ziekenhuisopname van minder dan een week is gebruikelijk.
De Nuss-procedure
De Nuss-procedure is ontwikkeld in de jaren tachtig. Het is een minimaal invasieve procedure.
Het gaat om het maken van twee kleine sneetjes aan weerszijden van de borst, iets onder het niveau van de tepels. Een derde kleine incisie stelt chirurgen in staat een miniatuurcamera in te brengen, die wordt gebruikt om het inbrengen van een zacht gebogen metalen staaf te begeleiden.
De staaf wordt gedraaid zodat hij naar buiten buigt zodra hij op zijn plaats zit onder de botten en het kraakbeen van de bovenste ribbenkast. Dit dwingt het borstbeen naar buiten.
Een tweede staaf kan loodrecht op de eerste worden bevestigd om de gebogen staaf op zijn plaats te houden. Hechtingen worden gebruikt om de incisies te sluiten en tijdelijke drains worden op of nabij de incisieplaatsen geplaatst. Deze techniek vereist geen snijden of verwijderen van kraakbeen of bot.
De metalen staven worden meestal verwijderd tijdens een poliklinische procedure ongeveer 2 jaar na de eerste operatie bij jonge mensen. Tegen die tijd zal de correctie naar verwachting permanent zijn. De staven mogen 3 tot 5 jaar niet worden verwijderd of kunnen permanent op hun plaats blijven bij volwassenen.
De procedure werkt het beste bij kinderen van wie de botten en het kraakbeen nog groeien.
Chirurgische correctie heeft een uitstekend slagingspercentage. Elke chirurgische ingreep brengt echter risico's met zich mee, waaronder:
- pijn
- borstvliesuitstromingof vochtophoping in de weefsels langs de longen
- pneumothoraxof een ingeklapt longgedeelte
- het risico op infectie
- de mogelijkheid dat de correctie minder effectief zal zijn dan verwacht
Het meest ernstige en ongebruikelijke risico bij een Nuss-procedure is direct letsel aan het hart. Littekens zijn onvermijdelijk, maar zijn vrij minimaal met de Nuss-procedure.
Er is een risico op thoracale dystrofie bij de Ravitch-procedure, wat kan leiden tot ernstigere ademhalingsproblemen. Om dit risico te verminderen, wordt de operatie meestal uitgesteld tot na de leeftijd van 8 jaar.
Complicaties komen niet vaak voor bij beide operaties, maar de ernst en frequentie van complicaties bij kinderen en volwassenen zijn ongeveer hetzelfde voor typen.
Volgens eenAnalyse van onderzoeken uit 2016gepubliceerd in het tijdschrift Annals of Cardiothoracic Surgery dat zich richtte op zowel procedures bij kinderen als volwassenen, ontdekten de onderzoekers dat er iets minder complicaties zijn als gevolg van de Ravitch-procedure bij volwassenen.
Gynaecomastieis een medische aandoening die borstontwikkeling bij mannen veroorzaakt. Sommige mannen kiezen ervoor om geopereerd te worden om het borstachtige uiterlijk van hun borst te verminderen.
Soms, wanneer een persoon deze operatie ondergaat, kunnen ze ontdekken dat ze een verzonken borst hebben, waarvan ze voorheen niet wisten.
Zowel gynaecomastie als een ingevallen borst kunnen meer opvallen tijdens de puberteit. Chirurgie om gynaecomastie te corrigeren veroorzaakt niet noodzakelijkerwijs een ingevallen borst, maar het kan een ingevallen borst meer opvallen.
Na de operatie kan een persoon met zijn arts praten over de vraag of hij een verzonken borst nodig heeft.
Verzonken borstkas is de meest voorkomende afwijking van de borstwand.
Als de aandoening symptomen veroorzaakt, kan uw arts chirurgische correctie aanbevelen. Chirurgie om een verzonken borstkas te herstellen biedt doorgaans zeer positieve resultaten. Uw arts kan de ernst van uw aandoening beoordelen en u helpen beslissen of een operatie geschikt voor u is.
