Wat is bevredigend?
Tevredenheid is een besluitvormingsstrategie die gericht is op een bevredigend of adequaat resultaat, in plaats van op de optimale oplossing. In plaats van maximale inspanning te leveren om het ideale resultaat te bereiken, richt satisficing zich op pragmatische inspanning wanneer het wordt geconfronteerd met taken. Dit komt omdat het streven naar de optimale oplossing een nodeloze besteding van tijd, energie en middelen kan vergen.
De bevredigende strategie kan het aannemen van een minimalistische benadering omvatten met betrekking tot het bereiken van de eerste haalbare oplossing die voldoet aan aanvaardbare basisresultaten. Bevredigen vernauwt dedomeinvan opties die worden overwogen om die resultaten te bereiken, afgezien van opties die intensievere, complexere of onhaalbare inspanningen zouden vergen om te proberen meer optimale resultaten te bereiken.
Belangrijkste leerpunten
- Tevredenheid is een besluitvormingsproces dat streeft naar adequate in plaats van perfecte resultaten.
- Satisficing wil pragmatisch zijn en kosten of uitgaven besparen.
- De term "tevredenheid" is bedacht door een Amerikaanse wetenschapper en NobelprijswinnaarHerbert Simonin 1956.
- Klanten kiezen vaak een product dat goed genoeg is in plaats van perfect, en dat is een voorbeeld van tevredenheid.
- Een beperking van tevredenheid is dat er geen strikte definitie is van een adequaat of acceptabel resultaat.
Klik op Afspelen om te ontdekken wat tevredenheid is
Wat is de toepassing van tevredenheid?
De theorie van tevredenheid wordt verklaard door cognitiefheuristieken, gedragswetenschappen en neuropsychologie. De toepassing ervan is te vinden op een aantal gebieden, waarondereconomie, kunstmatige intelligentie en sociologie. Tevredenheid houdt in dat een consument, wanneer hij wordt geconfronteerd met een overvloed aan keuzes voor een specifieke behoefte, een product of dienst zal kiezen dat 'goed genoeg' is, in plaats van moeite en middelen te besteden aan het vinden van de best mogelijke of optimale keuze.
Als een consument een tool nodig zou hebben om een probleem te verwerken en op te lossen, volgens een bevredigende strategie, zou hij op zoek gaan naar het eenvoudigste, gemakkelijkst toegankelijke apparaat, ongeacht of er effectievere opties beschikbaar zijn tegen meer kosten en tijd. Bevrediging kan bijvoorbeeld het gebruik van een enkele softwaretitel omvatten versus het aanschaffen van een volledige softwaresuite met aanvullende functies.
Waarom kiezen organisaties voor een bevredigende strategie?
Organisaties die voldoening als strategie hanteren, kunnen proberen aan de minimale verwachtingen te voldoenwinsten winst vastgesteld door deRaad van bestuuren andereaandeelhouders. Dit in tegenstelling tot proberen te maximaliserenwinstendoor gezamenlijke inspanningen die hogere eisen stellen aan de prestaties van de organisatie in verkoop, marketing en andere afdelingen.
Door naar meer haalbare doelen te streven, kunnen de geleverde inspanningen in verhouding staan tot de uiteindelijke resultaten. Een dergelijke strategie kan ook worden toegepast als het leiderschap van een bedrijf ervoor kiest om slechts een nominale inspanning te leveren voor één doel om prioriteit te geven aan middelen om optimale oplossingen voor een ander doel te bereiken. Door bijvoorbeeld het personeelsbestand op een tertiaire werklocatie terug te brengen tot een minimaal operationeel niveau, kan personeel worden overgeplaatst naar andere divisies en projecten waar meer arbeidskrachten nodig zijn voor maximale resultaten.
Een beperking van satisficing is dat de definitie van wat een bevredigend resultaat is, niet noodzakelijkerwijs is vastgesteld, noch dat het algemeen duidelijk is dat een dergelijk resultaat verschilt van het nastreven van een optimaal resultaat.
Wat is bevredigend gedrag?
'Bevredigen', bedacht door Nobelprijswinnaar Herbert Simon in 1956, is een vorm van besluitvorming waarbij individuen de aanvaardbare optie kiezen in plaats van de optimale. In wezen combineert het de woorden "bevredigen" en "voldoende". Volgens deze theorie suggereerde Simon dat mensen beslissingen nemen onder 'begrensde rationaliteit', waarbij factoren als tijd, controle over de situatie en iemands beperkingen het gedrag van het individu beïnvloeden.
Wat is een voorbeeld van tevredenheid?
Kijk eens naar het volgende voorbeeld van een leidinggevende die een 'satisficer' is, met andere woorden, hij is bereid te handelen zodra hij genoeg informatie heeft om tevreden te zijn. De directeur is op zoek naar een tech-ontwikkelaar om een nieuwe app te lanceren. Van alle kandidaten voldoen er enkele aan alle criteria, hoewel geen enkele duidelijk boven de rest uitsteekt of optimaal lijkt te passen. In plaats van op zoek te gaan naar een beter passende kandidaat, neemt de leidinggevende de ontwikkelaar in dienst omdat deze een strak schema heeft en wachten op de perfecte kandidaat de tijdlijn kan vertragen.
Wat is het verschil tussen tevredenstellen en maximaliseren?
Bevredigen en maximaliseren zijn twee vormen van besluitvormingsstijlen. "Satisficers" nemen beslissingen op basis van informatie waarmee ze tevreden zijn, op basis van een optie die een acceptabele interne drempel overschrijdt. Daarentegen streven 'maximalisators' naar het best mogelijke resultaat, vaak door een uitputtende zoektocht naar opties die veel tijd en moeite kosten.
Is voldoening een heuristiek?
Tevredenheid is een benadering van besluitvorming en dient daarom als een soort heuristiek. Heuristieken worden vaak gebruikt om onmiddellijke beoordelingen te maken en dienen als mentale snelkoppelingen om te helpen bij het nemen van beslissingen. Soms kunnen heuristieken leiden tot cognitieve vertekeningen en drogredenen.
Andere vormen van heuristiek zijn de beschikbaarheidsheuristiek, de representativiteitsheuristiek en de verankeringsheuristiek. Net als de bevredigende heuristiek stelt elk van deze mensen mensen in staat om met minder moeite beslissingen te nemen, hoewel gepresenteerd in verschillende situaties.
